Exact een jaar geleden werd ik geportretteerd door @Toof producties/Reginald Kluijtmans. Ik was bezig met Branco & Julia, mijn derde roman. We zaten midden in de coronacrisis. Het was stil op straat. We hielden afstand, we hoestten en niesten in de elleboog, we schudden geen handen en wasten die regelmatig. De eerste vaccinatie was nog geen drie maanden ervoor gezet. Een zorgelijke tijd, waar we snel vanaf wilden zijn. Dat lijkt gelukt, alleen had niemand kunnen denken dat het licht aan het eind van de tunnel veroorzaakt werd door granaatexplosies en raketaanvallen.
Arno
Vandaag werd hij geëerd met een Lifetime Achievement Award van het Filmfestival Oostende. In de snijdende wind vormden een paar honderd Oostendenaren een haag voor de Kinepolis om hun held te verwelkomen. Er klonk applaus, sommigen scandeerden zijn naam, maar het bleef redelijk ingetogen. Wat moet je ook anders, als iemand zo ziek is?
Binnen nam Arno zijn award in ontvangst met de woorden: ‘Merci, merci, no war, nous sommes quand même tous des Européens.’ Die woorden stammen uit een van zijn grootste hits die hij al in 1983 uitbracht, maar ze zijn actueler dan ooit. Zelfs de titel van die hit kan geen toeval zijn: Putain Putain. Arno is niet alleen een held, hij is ook een visionair. Vive Arno!